شاید آن روز خدا گل می ساخت

 

گِل‌ ما را جدا از هم ساخت

 

او مرا در یک چهار گوش

 

و تو را در چهار گوشی دگر ساخت

 

بعد از آنکه بدمید روح خدا بر من و تو

 

صبر ۹ ماه بداد تا که تقدير نوشت ، سرنوشته من وتو

 

حالا بعد از گذر اين همه سال

 

دوریت را بگذشتم به نیکویی فال

 

با خود اما هزار بار در روز

 

با ندامت و ملامت بگویم این را !!

 

نکند قسمت ما چیزی به جز این باشد

 

یار امروز من دل داده همدم خاطره’ تلخ تو شبهام باشد

 

 

                                                                با تشکر از : نسترن